De Sint is in vele huishoudens het enige wat schijnbaar lijkt te werken om eigenzinnig vurig sensitieve draakjes in het gareel te houden.
Cadeautjes in ruil voor gehoorzaamheid, dus ?
Maar wat dan met de rest van het jaar ?
Zou het niet gewoon veel toffer zijn als kinderen spontaan lief zijn voor anderen in plaats van om een wortel die we hun voorhouden ?
Is dat niet waar iedere ouder van droomt ?
Al sinds een paar jaar hebben wij het hele Sint gebeuren helemaal ingeperkt. En dat zorgt in ons gezin sindsdien voor meer harmonie
Genoeg
Want het was wel genoeg geweest... al die spanning. Het moeilijk inslapen. Met zichzelf geen blijf weten. Hebberig worden. We hadden het een beetje gehad zo, met hoe het de vorige jaren liep de maand voor Sinterklaas.
En toch kan je je kids niet zomaar onder een stolp steken. Het wordt allemaal zo opgeblazen.
De spiekpiet en meisjespiet
De aanwezigheid van spiekpietjes in de klas die elke ongehoorzaamheid en deugnieterij doorbriefden aan de Sint, zorgden ervoor dat mijn jongste letterlijk een tikkende tijdbom werd.
Daarnaast ontpopte ze zich ook nog eens als een irritante juf en wees met het vingertje naar iedereen : want het komt allemaal in het grote boek, hoor, als je stout bent !
Ze liep weken op de toppen van haar tenen.
Boeman
Tot treurens toe moest ik herhalen dat geen enkel kindje altijd alleen maar stout of braaf is, dat het daar helemaal niet om draait.
Ik probeerde met man en macht bepaalde uitspraken uit ons huis te houden zoals: 'pas op hoor, want als je nu niet luistert, dan komt de Sint misschien niet !'
Vreselijk.
Maar overal hoor je dat soort dingen, dus. Het ultieme middel om kinderen 1 maand op het jaar in het gareel te doen lopen, lijkt het wel. De Sint als boeman, en dan al die foto's op Instagram met huilende kinderen op de schoot van de Sint of verlamd van angst. I wonder why?
En is dat echt wat we willen dat ze associëren met Sinterklaas? Is dat echt wat we hopen : dat ze in ruil voor cadeautjes zich als een engel gedragen?
Ik hoop vooral dat ze lief zijn voor anderen en zichzelf omdat dat spontaan in hen opkomt, vanuit hun hart. Niet omdat we een wortel voor hun neus hangen.
Duurzaamheid
Wij doen het dus al ettelijke jaren bewust anders.
We legden op voorhand uit dat cadeautjes centjes kosten die mama en papa aan de Sint geven. Dat de Sint ook kijkt naar waar er echt mee gespeeld wordt, want speelgoed dat na een week voor eeuwig onder het stof gaat, dat is niet duurzaam. En weinig respectvol naar al die kindjes waar nooit een Sinterklaas komt.
'Hoe braver, hoe duurder de cadeau', ging dus niet gebeuren.
'Hoe mooier de tekening en overtuigender de brief, hoe meer kans op alles wat je maar wil'? Ik denk het niet.
Ook geen -tig bezoeken aan de Sint in de supermarkt, werk, hobbyclub, sportclub enzovoort...Iets wat vandaag in Coronatijden gelukkig al sowieso onmogelijk is, laten we vooral die trend aanhouden dus!
De chocola laten we steevast in de winkelrekken liggen.
Opa en oma kregen een duidelijk verzoek om onze meisjes niet te bedelven onder bergen snoep. Tenzij ze onze kids een week kicking on sugar rush in huis wilden nemen, natuurlijk. In dat geval kregen ze carte blanche en springen wij mee op de Sintboot richting Spanje voor wat ongestoorde liefjes-tijd.
Wat als?
Toch was het downsizen van de Sint, best tricky voor mij..want ik wilde ze eigenlijk ook heel graag verwennen, mijn meisjes. En die blinkende gelukkige snoetjes zijn goud waard, toch? Ik zat er toch een beetje mee, dat ze isschien teleurgesteld zouden zijn door de inperkingen. Mijn bedoeling was immers niet om het voor hen te verpesten.
Ondertussen leerde de ervaring ons, dat dat geen issue is. Geen dochters die sip keken. Geen gezeur om wat ze niet kregen, dolblij met wat er was, want dat had de Sint toch goed gezien van die playmobiel en lego pakketten. De ene kon er haar fantasie in kwijt, de andere zorgde voor het bouwen en de derde werd ook mee betrokken in het spel.
De paar chocolade figuurtjes die ze op school krijgen smaken hen beter dan de vroegere 3 grote zakken vol suikergoed die we uiteindelijk onaangeroerd met Pasen de vuilbak in moesten keilen.
En oh ja, gouden tip: de Sint komt hier steevast in november vlak na aankomst in het land. Dat scheelt weeeeeeken onrustige nachten en buikpijn.
Mama en papa Sint
DIt jaar waren het voor het eerst mama en papa Sint die de pakjes verstopten die we samen online bestelden bij de lokale speelgoedwinkel. Ze kennen nu eindelijk allemaal het echte verhaal, vandaar.
Pret voor tien hadden ze, bij het zoeken en ontcijferen van de raadseltjes die we op post-its voor hen hadden gemaakt...
Gisteren toetste de oudste toch nog eens af : 'zeg mama, moeten we nog iets verwachten op 6 december of .. ?'
'Nee hoor, dat was het' , zei ik.
'Oh gelukkig maar', zuchtte ze . Want ik had echt geen zin in stress . Ik ga gewoon nog mijn schoen zetten voor de traditie en dan leg je daar maar een pakje chips bij ofzo, ok ?'
En ik ben er ook ok mee.
Iedereen opgelucht dus, dat de Sint gewoon veilig in zijn kot kan blijven...
En dat alle kindjes weer braaf geweest zijn dit jaar. Dat ook natuurlijk.
Voel jij dat je nood hebt aan grondige duurzame aanpak die rust brengt in je gezin en je kot ? Dan kan ik je op 3 manieren helpen
1. Koop mijn boek
2. Volg de opname mijn training RUST IN JE KOT in 3 stappen
3. Boek jouw hel naar HEMeL scan
Comments